اولاد آدم در عمل بر دو قسم است: یا کافر است یا مومن!

اولاد آدم خلق شده است تا با انجام دادن اعمال صالح و نیکو، که در عالم خلقت تنها برازنده او است خود را به مقام عالی انسانی برساند. که آیه ۷۰ { و لقد کرمنا بنی آدم } در سوره اسرا نیز بر همین اصل بوده است، انسان فضل و کرامت نمی یابد مگر با انجام عده ای از اعمالی را که از سوی خدای بزرگ بر انسان واگذار شده و عمل به آنها از وظائف اصلی، و به عنوان واجب دینی می باشد.

بهشت یا جهنم برای این خلق شده اند که انسانها در عوض اعمالی که بر گردن آنهاست و انجام می دهند یا نمی دهند، به عنوان پاداش در برابر اعمال خود از طرف خدای مهربان دریافت نمایند، بشر آفریده خداست و برای همین هم باید در انجام وظایفی که بر عهده اوست کوتاهی ننماید، و از عمل به واجبات دینی فرار نکند، و بر اعمالی که به عنوان گناه یاد شده است، و انجام آنها انسان را از مسیر الهی دور می کنند، اسرار نورزد.

زمانی که خداوند متعال آدم را با آن اوصاف و کمالات کامل انسانی، که به عقل و فهم خود بالاتر و افضل تر از دیگر مخلوقات خدا بود را مشاهده کرد با آیه ۱۴{ فتبارک الله احسن الخالقین } سوره مومنین، ذات مبارک خود و خلقت با عظمت آدم را مورد تحسین قرار داد، و با این کلام خود مقام عالی انسان را به بالاترین درجه کمال ارتقاء داد.

اما حیف از این که اولاد آدم قدر چنین مقامی را ندانسته دائم در کفر و عصیان است و در مسیر خلاف اطاعت از خالق یکتا قدم بر می دارد! و حق بندگی خود را بجا نمی آورد! و این خیانت است در آفرینش حق نوع بشر، که البته اولاد آدم یا کافر است یا مومن ، که اگر کافر است و در کفر خود نیز پا فشاری می کند از همان گروه خیانت کنندگان به نژاد انسانها است، و جایگاه او در جهان دیگر جهنم است، و اما اگر مومن است و خدا پرست پس حق بندگی را بجا آورده و در جهان دیگر جایگاهش نیز بهشت برین است.

اولاد آدم بر دو قسم است:

از امام علی بن ابیطالب علیه السلام سوال کردند در مورد اعمال و حالات کافر و مومن در دنیا و بعد از مرگش، حضرت پاسخ فرمودند: اولاد آدم بر دو قسم است: یا کافر است یا مومن، که اگر کافر است جایگاهش در جهنم و در آتش است اجمالاً و در این مطلب خلافی نیست.

و مومن نیز بر دو قسم است : یا فرمان بردار است یا نافرمان، فرمانبردار در بهشت است اجمالاً و در این مطلب خلافی نیست، و نا فرمان هم بر دو قسم است! توبه کننده از گناهان خود، در بهشت است، همگی و دسته جمعی که در این شکی نیست.

و ادامه دهنده به نا فرمانی نیز خود بر دو قسم است: یا بر گناهان صغیره اسرار می ورزد و اما از گناهان کبیره بر کنار است، آن شخص روز قیامت بر اعمال خود مسئول است و لیکن معذب نیست، و آن کسی که بر انجام گناهان کبیره اسرار می کند و در انجام آن از خدای متعال هیچ حیائی هم ندارد اعمال او با اولی فرق بسیار دارد.

و آن کسی که بر گناهان گبیره اسرار می ورزد بر دو قسم است: یا به حلال بودن گناهان قائلست یا به حرام بودن آنها، و آنکه بر حلال بودن آن قائل است در آتش جهنم است اجمالاً ، و کسی که به حرام بودن آنها قائل است در مشیت خداست یا با عدل خود عذاب خواهد داد ، یا با فضل خود عفو خواهد فرمود، پس خوش به حال اولاد آدم که خالق او خداوند متعال آموزنده و رحم کننده است.

 امام باقر علیه السلام فرمودند:هرگاه شخص با ایمان ، همراه با طلب آمرزش و توجه به سوی خدا باز گردد، خداوند نیز با بخشش و مغفرت خویش به سوی او باز می گردد و بدرستی که خدا بخشنده و مهربان است.(۱)

همچنین بخوانید » دو حدیث در مورد عقل و آنچه مربوط به آن است

منابع و مآخذ

۱ – وسائل الشیعه حر عاملی، ج ۱۶